27 april – donderdag (Koningsdag)
Vroeg in de
ochtend vertrekken we voor de laatste keer in dit gezelschap naar de
luchthaven. Danny vliegt namelijk van hieruit terug naar huis met de Emirates –
opnieuw een afscheid, snif snif – en wij nemen afscheid van ViJay en zijn neef
– nog meer emoties!
We komen aan bij ons hotel voor drie nachten: Elegance in Kanjirappally, en we installeren onze spullen. Deze avond is in de parochie st Ephrem, Thamarakkunnu een eerste wedstrijd op een nieuw aangelegd volleybalveld. We zijn uitgenodigd om te komen kijken maar het weer is een spelbreker … de voorjaarsmoesson zorgt voor heftige onweersbuien. Het uitstel duurt ongeveer 2 uur en we kijken nog even naar de verrichtingen van de jongeren van diverse naburige teams.
opvallend kleurrijke vrachtwagens, met name hier, in Kerala |
28 april –
vrijdag – dagje op de boot
meer foto's: klik hier
‘s avonds keren
we terug naar ons hotel waar we samen met beide kapelaans van
pastoor Mathew nog een afsluitende maaltijd genieten.
29 april –
zaterdag
Na de mis lopen
we even langs de berg omhoog en spotten we een vlaggendrongo, een zwarte vogel,
formaat duif met twee opvallend lange staartveren. Rubberbomen zijn goed herkenbaar aan de krassen in de bast en de emmertjes voor de 'melk'. Ook overal zichtbaar 'in het wild': kokosnoten en jackfruit. We zien onderweg nog een
groepje meiden voor een woning die vriendelijk ‘hello!’ roepen (wij wisten toen
nog niet dat zij e.e.a. voor ons aan het voorbereiden waren) en een andere bewoonster
informeert of we iets zoeken. Het is opnieuw erg warm dus we keren na een half
uurtje weer terug naar de pastorie. We gaan nog even op huisbezoek bij de kerkbestuursleden Jos en Jos en krijgen overal
een verfrissend drankje en wat hapjes (banana-chips, gebakken bananen, cashew
nootjes).
In de avond mogen
we genieten van traditionele (en modernere) dans van de jeugd van de parochie
in prachtige traditionele kleding. Met name de dames (die we vanmiddag al
tegenkwamen) maken indruk met hun uitvoering van Margamkali. Het wordt érg interessant (hum) als ook wij uitgenodigd worden om te dansen: we leggen eea uit over (uiteraard) de Poolse dans - doen een stukje voor uit de Nowy Sacz en gaan vervolgens allemaal in 'Polonez' door de zaal - Dans verbindt! - iedereen is enthousiast en we worden bedolven onder de vragen en verhalen die de jeugd aan ons kwijt wil.
meer foto's en filmpjes: klik hier
30 april –
zondag – de bergen van Kerala in
We komen uiteindelijk,
na al deze indrukken, aan bij het Ayurveda resort Sahyadri bij Kuttikkanam. We
willen meteen warm gaan eten maar het restaurant Misty Mountain serveert pas
vanaf 17 uur diner. We maken nog een ritje om eventueel een alternatief te
vinden maar keren tóch weer terug en genieten van een lekkere maaltijd. Bij
terugkomst op onze kamer genieten we met ons drieën van de laatste wijn die we
in Elegance nog niet helemaal opdronken.
1 mei – maandag – én de eerste keer shoppen
We maken opnieuw een tour door de bergen en bezoeken een Ayurveda kruidentuin ‘Green Valley’ met natuurlijk daarna een bezoek aan de bijbehorende winkel met Ayurveda kruiden en middeltjes tegen … álles. We rijden door tot aan de oostgrens van Kerala en hebben een prachtig uitzicht over een enorme vallei in Tamil Nadu bij Chellarcovil.Hier vlakbij maken we nog een stop in Anakkara. Daar doen we een kledingzaak aan; opnieuw een belevenis want Yvonne wordt stevig belaagd met het ene na het andere kledingstuk. Ik had zelf niet het idee dat ik iets nodig had maar loop uiteindelijk tóch met drie broeken naar buiten … het resultaat van een goede en gedreven verkoper! We kopen hier ook een zijden kurta, hemd, voor mijzelf en beide zonen.
Het valt me
tijdens de rit van vandaag op dat de wegwijzerborden met de eerstvolgende grote
plaats, Sabarimala, in zes verschillende schriften wordt aangegeven: in het Malayalam,
Engels (gelukkig), Tamil, Kannada, Telugu en Hindi.
2 mei –
dinsdag – afscheid van de bergen
We rijden terug naar de parochie van pastoor Mathew en zien onderweg nog een mooie waterval bij Valanjanganam en genieten nog een laatste keer van een prachtig en wijds uitzicht vanaf de hoogte van Misty Hill – Panchalimedu. We eten onderweg nog een hapje en ik drink een Lime met verse munt – erg lekker. We gaan ook nog even langs bij de broer de broer van pastoor Mathew en kunnen voor de derde keer nog wat inkoopjes doen. We willen tenslotte ook nog wat tastbare herinneringen mee naar huis nemen. Yvonne wil graag Indiase enkelbanden en voor mama en dochter zullen we ook iets glinsterends meenemen.
voor foto's van deze dagen in de bergen: klik hier
We bezoeken ook
nóg een oude bekende, niet al te ver bij pastoor Mathew vandaan, we gaan langs
bij father Dominic – ook al meer dan acht jaar niet gezien. Hij was pastoor van
de parochie van Heksenberg. Een hartelijk weerzien en, opnieuw, geen
taalbarrière. Beide pastoors spreken nog heel goed Nederlands! Als laatste actie
van de dag bezoeken we nog een levensmiddelenwinkel waar nog wat pepers, thee,
kruiden worden gekocht. Al pratende blijkt de dochter van één van de aanwezige
werknemers al enige maanden in Almere te wonen. We face-timen nog even … wat is
de wereld toch klein.
3 mei –
woensdag – terug naar huis
Na een korte
nacht in the guestrooms van de pastorie staan we tijdig op om naar Kochi te
vertrekken. Tijdens de rit wordt het langzaam licht en vlak voor we bij de luchthaven
aankomen eten we nog een laatst (warm!) Indiaas ontbijt, en er komt opnieuw een
emotioneel afscheid in beeld. Pastoor Mathew: we gaan u missen!
Wij vliegen met
OmanAir en ontvangen bij de incheckbalie al onze tickets: tussenstop in Muscat
– door naar München en onze eindbestemming is Keulen. Hopen maar dat onze
koffers dezelfde reis zullen maken! Onderweg weer een aantal maaltijden en we
hebben, dankzij helder weer, mooi zicht op de enorme zandvlakte en ruwe
bergketens van Oman, de kunstmatige ‘Palm-Islands’ van Abu-Dhabi en de bergen
van Irak en Turkije. Ook zien we de Irakese stad Arbil duidelijk liggen als een
grote cirkelvorm in het landschap.
voor meer foto's: klik hier
In Keulen
worden we opgepikt door onze zoons en neef Stan, die bleken rechtstreeks van
Italië af te komen. Ze waren een paar dagen ertussenuit geknepen waarvan wij
helemaal niets wisten … daar zijn nog
wel een paar woorden over gezegd … Uiteindelijk, eind goed al goed, komen we iets
na middernacht thuis aan en vallen dankbaar en tevreden in ons eigen bed neer.
We hebben een
onvergetelijke ervaring mee mogen maken en zullen ons voor altijd verbonden
voelen met de mensen die we hebben leren kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten