VAKANTIE INDIA 2023 – DEEL I

 

15 april – zaterdag - vertrek

’s ochtends vroeg worden we weggebracht door de jongens naar Düsseldorf. Nog zo gezegd: “We hebben geen jas nodig, de jas laten we achter in de auto”. Wat heb ik aan op het moment dat zij weggereden zijn: mijn jas – dat was nog een dingetje gedurende de vakantie. We moesten hem dus voortdurend ‘meeslepen’.

Naarden

De vlucht van Düsseldorf naar Schiphol (KLM in een Embraer 190) gaat voorspoedig (gevulde koek + koffie). Deze was een paar uur vervroegd – naar 8:15u (oorspronkelijk om 12:25u). We hebben heldere lucht en zien bijvoorbeeld vestingstadje Naarden mooi liggen als we dalen.
Waarom deze vlucht? Dit bleek aanzienlijk goedkoper dan de rechtstreekse vlucht vanaf Schiphol, én een stukje dichterbij …

We hebben dus héél ruim tijd in Amsterdam om op de aansluitende KLM-vlucht 14:20u rechtstreeks naar Delhi te stappen en bezoeken nog even de Airport Library 😊. Bij vertrek blijkt iemand te hebben ingecheckt die niet aan boord is verschenen; enige vertraging is het gevolg: de bagage in het ruim moet er nog uit. Tijdens deze vlucht in een Boeing 787-10 Dreamliner worden we voorzien van een hapje (gele rijst met sausje) en drankje (rode wijn en (Heineken) bier).

Dit type – groot – vliegtuig biedt tijdens de vlucht uitgebreide informatie over de vlucht, op schermen die vóór iedere stoel beschikbaar zijn. Via deze schermen is ook een behoorlijke collectie films beschikbaar. We kijken samen naar Dune (versie 2021). Ieder op ons eigen scherm maar zo goed mogelijk synchroon. We komen ’s nachts, na een vlucht van ruim 8 uur, om 2 uur lokale tijd aan in Delhi.

 

16 april – zondag – aankomst in India

In Delhi moeten we nog ‘even’ door de douane. We hebben een maand van te voren een eVisum aan moeten vragen en kregen toestemming om India in te reizen. Bij aankomst op de luchthaven moeten we nog een apart formuliertje invullen met behoorlijk gedetailleerde informatie over onszelf en waar we gaan verblijven. Bij de aanvraag van het eVisum hadden we ook al heel veel details moeten doorgeven over bijvoorbeeld onze huidige én vorige werkgevers (incl adres en telefoonnummer (!)), de nationaliteit van ouders en over de landen die we in de afgelopen tien jaar hebben bezocht). Bij de douane volgt een check op paspoort, het nieuwe formuliertje (andere reisgenoten kregen dit al in het vliegtuig, bleek achteraf) en het eVisum. Er worden vingerafdrukken genomen (dat apparaat deed het niet écht soepel) en er wordt een digitale foto genomen van ons gezicht. We gaan er maar van uit dat er prudent wordt omgegaan met deze data. Vervolgens konden we onze bagage ophalen en moesten we in een rit van ca drie kwartier met een shuttle-bus van terminal 1 (internationale vluchten) naar terminal 2 (nationale vluchten). Dat was onze eerste kennismaking met het Indiase weer (midden in de nacht was het nog ruim 25*C) én verkeer … pfffjoew! … dat is een beleving.

Al met al was de overstaptijd van ca 4 ½ uur behoorlijk gevuld – we hadden in ieder geval niet het gevoel dat we uuuurenlang zaten te wachten, ook vanwege het (opnieuw) inchecken van de bagage en de security-check. Maar goed: vertrek met IndiGo om 6:30 uur richting de volgende tussenstop Hyderabad met onderweg een hapje (bakje cashewnootjes en een rijsthapje dat wordt opgeweekt met heet water, aan de pittige kant), aankomst 8:40u. We konden deze vluchten niet boeken als een connecting flight, dus: koffers ophalen, opnieuw afgeven, security-check … en om 10:40u de aansluitende vlucht naar het relatief kleine vliegveld van Cuddapah / Kadapa (ca 350.000 inwoners); onze eerste eindbestemming – aankomst 11:40 uur, lokale tijd. Tijdens de momenten op de grond houden we ViJay goed op de hoogte van onze vorderingen.

een hapje van IndiGo

We moeten in de ontvangstruimte nog even wachten op onze bagage maar we signaleren al, met grote vreugde, onze gastheer. Terwijl ik even op een bankje zit maakt een vrouw een praatje, vraagt waar we vandaan komen en vervolgens “What áre you dóing here?” 😊

Onze bagage komt aan en we lopen naar buiten – súperblij dat we ViJay zien en maken kennis met zijn oom en neven. We krijgen meteen een prachtige bloemenkrans (niet de laatste!) om en voelen ons erg welkom. Tijdens de rit naar ons ‘huis’ krijgen we een nog iets intensiever beeld bij het Indiase verkeer - sowieso aan de linkerkant van de weg - tuctuc’s, scooters, motoren, bussen, trucks … alles lijkt door elkaar te rijden en geeft luidkeels (toetoet!!) kenbaar waar men is en waar men naartoe wil.

We komen aan bij de woning van madam Fathima en haar man mister Rayappa waar we ons deze week erg thuis zullen gaan voelen en we worden met een hartverwarmende ceremonie door een grote groep mensen verwelkomd (nogmaals bloemenkransen, stip tussen de wenkbrauwen, schaaltje met rozenwater, wierook, zang, gesproken woorden); we kunnen onze tranen niet bedwingen.

Binnengekomen (schoenen uit!) komen we een beetje bij op de bank, maken kennis met iedereen en genieten van onze eerste kokosnoot met kokosmelk en een rietje. We krijgen te zien wat onze kamer zal zijn en leggen ons eventjes op het bed (dónk, meteen weg).😴

buitenmis in Kadapa

‘s avonds bezoeken we een openluchtmis bij de lokale (Arogya Matha Punya Kshethramu) kerk – onze eerste, korte, rit met een tuctuc - en maken na afloop kennis met de pastoor – leuke vent! – die eind juni zal vertrekken naar de USA. Hij heeft een mooi Maria-heiligdom weten te realiseren – waar velen een ommegang maken, ook hindoes, biddend voor gezondheid - en hij heeft enkele maanden geleden ook een indrukwekkend beeld onthuld van Jezus aan de top van een 15 meter hoge Jacobsladder.

 

voor nog wat extra foto's: klik hier

17 april – maandag – de toeristische route

Op maandag maken we een uitstapje naar het fort van Gandikota (12^e eeuw, ongeveer 2 uur naar het noordwesten) en de daarbij gelegen ‘grand canyon’ van Andhra Pradesh waar de rivier de Pennar het gebied diep doorsneden heeft. We ontmoeten bij deze grote erfgoedlocatie pastoor Vincent Goulmy van de Brunssumse parochies waar ViJay is aangesteld. Hij blijkt in een volgauto te zitten.

We maken deze trip samen met gastvrouwe Fathima en haar zus Mary en komen onderweg in een flits ViJay nog tegen, achterop de motor bij neef Shali. Onderweg kopen we sapota, een vrucht die lijkt op een kiwi, maar een hele eigen zoete smaak heeft. Het terrein rond en in het fort is vrij, zonder entree, toegankelijk maar lijkt niet echt onderhouden te worden. Het is dus voor een deel vervallen maar het resterende deel dat nog goed overeind staat is zeer indrukwekkend. Er is een klein dorpje binnen de muren met een basisschooltje en een moskee: Jumma Masjid. We zien ons eerste aapje in het wild en in de voormalige gevangenis is een grote kolonie vleermuizen aan het fladderen. Ondanks onze paraplus en het drinkwater beperkt de bloedhitte (+ 40*C) ons tot een redelijk kort bezoek.

We rijden door en maken onderweg nog een tussenstop voor een lunch in de pastorie van Father Rajanna bij de st Anthony kerk van Ponnathota. Op de terugweg wordt nog een verse vis gekocht, langs de weg, naast de rivier.
In de avond zijn we uitgenodigd voor de ‘bachelor-party’ (dag vóór de wijding) van ViJay in het social centre, naast de kathedraal. We maken hier kennis met een aantal priesters, onder meer met father Suneel (die in Duitsland werkt), father Paul (oud docent van ViJay, hij werkt in Wales) die we nog regelmatig zullen terugzien en we komen voor de eerste keer (in India, dan) ‘Father’ Danny tegen, priester in de regio Horst, waar we een tiental dagen mee zullen optrekken. Ook dhr Rohling, vertegenwoordiger van seminarie Rolduc, schudden we de hand. Op deze avond ook de eerste keer een biertje (’Kingfisher’ – ijsvogel) gedronken en ViJay had nog een grote fles Vieux cadeau gekregen – ook daar wordt een deel van genuttigd.

voor nog wat extra foto's: klik hier

18 april – dinsdag – de dag van de wijding

We vertrekken ’s ochtends samen naar het centrum van Kadapa. Yvonne gaat namelijk, samen met ma’am Fathima een jurk kopen voor de viering in de kerk. In deze streek lopen vrijwel alle vrouwen in sari / saree en hebben de benen volledig bedekt; haar nieuwe jurk zal dus ook enkel-lang zijn. We vertrekken samen en lopen ook samen een kledingwinkel binnen, naar de bovenste verdieping,. We zien een volledig gestoffeerde / gewatteerde  vloer, dus ook schoenen uit. De keuze is overweldigend maar er wordt tóch een keuze gemaakt, lichtgroen, flonkersteentjes, pailletten en hij wordt ook nog op maat gemaakt! 

De dames bezoeken ook nog een sieradenwinkel waar de nieuwe garderobe wordt gecompleteerd maar ik moet nog door naar een andere afspraak. We zijn namelijk tegelijkertijd ook uitgenodigd voor een ontmoeting met de administrator / waarnemend bisschop van Kadapa in the Bishop's House: monseigneur Gali Bali. Daar ben ik bij mogen zijn, samen met onder meer pastoor Vincent en kapelaan Danny. Even een korte kennismaking, een praatje en een handje – van áchter een covid-scherm, de monseigneur is geboren in 1939 en is zuinig op zijn gezondheid.

 

Op dezelfde dag om 17:30 uur begint de priesterwijding van Vijay en zijn neef Rajindra. Om de een of andere reden (niet helemaal duidelijk) vertrekken wij ‘pas’ tegen 18 uur en komen om 18:15u aan bij de Saint Mary kathedraal. We zien een enorm aankondigingsbord staan met het portret van ViJay. Aan de andere kant van de ingang staat nóg een bord waarop wij onszelf, samen met Danny, Vincent en andere gasten terugzien met een Hearty Welcome!

 

 

 
De Heilige Mis (schoenen uit, dus blote voeten!) is volledig in het Telugu, de taal (met eigen schrift) van Andhra Pradesh en Telangana, de buur-deelstaat die zich sinds juni 2014 heeft afgesplitst. We kunnen de Heilige Mis goed volgen want we volgen dezelfde (Latijnse) ritus. Er is nog even wat onduidelijkheid over de plaatsing – ik ga namelijk meteen bij de mannen zitten; rechts in de kerk. Yvonne loopt mee met de dames en zit links-vooraan. Ik word echter snel opgehaald om bij Yvonne te komen zitten (wij zijn namelijk guests of honor!). Ik zit, blijkt, ook direct naast de ouders van ViJay.

De complete, gemonteerde registratie van de Heilige Mis:

Aan het eind van de Mis volgen de dankwoorden en in de speech van ViJay richt hij zich vooral tot de mensen in Nederland die de Mis kunnen volgen via YouTube (1 uur en 26 minuten). We voelen ons vereerd en geëmotioneerd als hij zich ook nog persoonlijk tot ons richt. Bij formele gelegenheden worden gasten ook nog fysiek bedankt en ook wij worden genodigd op het priesterkoor voor een warme omhelzing en we worden omkleed met een prachtige zijden doek (1 uur en 31 minuten). Dit zal deze vakantie nóg een paar keer gebeuren …

Na afloop vertrekken priesters, gasten en familie naar het bisschopshuis waar een warme avondmaaltijd klaarstaat. Speciaal voor Yvonne is er niet ál te pittig gekookt maar het effect is meteen dat de overige gasten het eten wat ‘flauw’ vinden 😊. We nemen deze avond ook afscheid van Pastoor Goulmy; hij vertrekt ivm verplichtingen terug naar Nederland.

 

Father ViJay met zijn ouders en grootmoeder

Voor meer foto's: klik hier

19 april – woensdag – de dag van de Eerste Heilige Mis

Yvonne wordt in de ochtend gekleed in de sari die zij enige jaren geleden van pastoor Anu kreeg. Madam Fathima en haar zus en hulp maken er veel werk van; verse bloemen in het haar en de juiste sieraden om de nek en armen … zij ziet er tiptop uit.

Om ca 8 uur ’s ochtends vertrekken we naar Badvel, een plaats van ruim 70.000 inwoners, naar de thuisparochie van Vijay waar om 10 uur zijn Eerste Heilige Mis plaats zal vinden, opnieuw een belangrijk moment. Het is opnieuw warm: 43*C en de mis is in de buitenlucht, onder een grote open tent. Van te voren bezichtigen we nog de Fatima kerk direct naast het terrein waar de mis plaatsvindt.

Voorafgaand aan de mis maken we kennis met een grote groep enthousiaste kinderen in gele t-shirts waar een wel heel Nederlandse naam op staat ‘Rev.Fr. vander Valk’s Kolatam Team’. Zij brengen een lokale, Zuid-Indiase dansvorm waarbij ze, op stevige muziek, dansen en tegelijkertijd ritmisch stokjes op elkaar slaan. We kunnen de uitnodiging natuurlijk niet weerstaan en in korte tijd staan we allebei (in de brandende zon) mee te doen!

Over de naam ‘van der Valk’ is nog wel het een en ander te vertellen: hij, Piet, een Mill Hill missie pater uit Kwintsheul, blijkt in de jaren ’50, ’60 en ’70 van de vorige eeuw een stevige zet gegeven te hebben aan ontwikkelingen op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg en landbouw – een beetje tegen de opdracht van de missie in, waar het verkondigen van het geloof voorop stond. De ouders van ViJay hebben nog gewoond in huizen die hij heeft gebouwd en een paar dagen later blijkt dat de oma van ViJay zelfs door deze missionaris is getrouwd. Hoe hier ineens een Nederlands lijntje zichtbaar wordt en een bijna mystieke cirkel wordt getrokken … aangezien ViJay als priester terug in Nederland komt werken. Opnieuw een kippenvel momentje …

Deze pater blijkt voor te komen in deze documentaire - in het derde filmpje van boven en dan op 27:30 minuten ...

Na de mis uiteraard de maaltijd, samen met een deel van de priesters die de mis hebben bijgewoond. Wij worden ook nog uitgenodigd om even ‘op de koffie’ te komen bij de familie van Father Suneel, een priester die werkt in Duitsland (Neukirchen-Vuyl, dichtbij Venlo). Opnieuw mooie momenten van kennismaking, contact en gesprek. Deze avond vertrekt Dhr. Rohling richting het vliegveld om de volgende ochtend het vliegtuig te nemen (dat vertrok, bleek later, tóch niet ☹ maar via een alternatieve vlucht (niet naar Düsseldorf maar naar Brussel) is hij tóch goed thuisgekomen). Neef Shali brengt ons terug naar huis. Een rit van bijna 1 ½ uur. Onderweg stoppen we nog bij een kioskje waar lekkere ijsjes worden verkocht en een heerlijk koel yoghurt-drankje.

voor meer foto's: klik hier

20 april – donderdag - de dag van de Eerste Heilige Mis van Rajindra

Opnieuw om ca 8 uur in de ochtend: vertrek naar Nandipalli. Om 10 uur zal hier de Eerste Heilige Mis van Rajindra plaatsvinden, weer in de buitenlucht naast st Mary’s school. De beide neomisten (pas gewijde priesters) zitten in een prachtige gouden koets, getrokken door gouden paarden. Zodra we uitstappen uit onze wagen worden we gespot door onze dansende vrienden en vriendinnen van gisteren en we zitten alweer snel in ons Kolatam-ritme met de stokjes.

Na de mis, we ontvangen opnieuw een mooie doek van Rajindra, genieten we van een maaltijd in het nabijgelegen Arogyamata klooster (onze lieve vrouwe van gezondheid) met de priesters, in een aparte kamer – inclusief een koud biertje. We rijden na afloop met ViJay terug naar huis. Yvonne heeft ondertussen, waarschijnlijk van de hitte, behoorlijk opgezette voeten en enkels. We maken onderweg nog een stop bij 'ons' zuivelkraampje voor een ijsje en junnu (een soort crême brulée). 

Voordat we 's avonds, na thuiskomst, nog een hapje eten, gaan we nog wat verdiepingen omhoog in ons huis in Kadapa, via het appartement van uncle Prakash met echtgenote Shakeela en zoon Reno en dochter Rose naar het dakterras – voor een slokje bier en een klein aperitief – haleen, een moslim-gerecht gedurende de ramadan.

voor meer foto's: klik hier 

21 april – vrijdag – een dagje ‘rust’ georganiseerd door mister Rayappa

We starten dit uitstapje met de inkoop van water, frisdrank, en  bekertjes en brengen een bezoek aan een ‘pretpark’ waar we, direct bij de ingang, onze eerste olifanten zien, van gips. Als we het pretpark betreden zien we in een aantal beeldengroepen de lokale geschiedenis uitgebeeld. Het is opnieuw warm en (dus?) niet druk in het park. In een 12D bioscoop ervaren we een film met 3D-bril van een achtbaan met speciale effecten, je kent ze wel van onze kermissen - hilariteit bij de kijkers! 

We bezoeken een paar kilometer verderop ook nog even kort een park (Nagarawanam) waar kunststof dieren bekeken kunnen worden maar waar ook bijvoorbeeld de lokale red sandalwood staat. We maken ook nog een tussenstop bij een handkar langs de weg met kokosnoten om ons even te verfrissen. Deze keer wordt de kokosnoot, na het leegdrinken, ook nog gespleten om de kokos zélf op te kunnen eten. 

We bezoeken ook nog een Hindoe tempel: ‘Ramakrishna Mission’. Deze grote Hindoe-mysticus zullen we in Kalkotta nogmaals ontmoeten, maar dat wisten we toen nog niet. De tempel zelf is gesloten maar ziet er prachtig uit, aan de voet van het gebergte met het Nalamala Forest dat er achter ligt. Hij is pas een tiental jaren oud. We krijgen van een mediterende bezoeker een boekje met Consolations van Swami Ramakrishnananda, een volgeling van de mysticus.

 

We rijden ’s middags naar de ouders van ViJay bij het plaatsje Badvel waar we twee dagen geleden al waren. Onderweg stoppen we bij een oud Fort ‘Siddavatam’ gebouwd in 1300 aan de oever van de Pennar, de rivier die we maandag ook al, op een andere plek, bezochten. We komen eigenlijk nét iets te laat aan, 5 minuten na sluitingstijd, maar een toezichthouder is bereid om het hek nog even te openen voor ons. 

De zon daalt langzaam rood naar de horizon tijdens ons bezoek en dat zorgt voor enthousiasme bij onze club amateur-fotografen; de resultaten mogen er zijn … ! We zien hier ook leuke gestreepte eekhoorntjes rondrennen.

We rijden door naar ViJay’s ouders en het onweer, waar eigenlijk al de hele dag voor wordt gewaarschuwd op de weer-app, breekt los, gelukkig op het moment dat we binnen zijn. Het hele gezelschap: oma, ouders, broer, schoonzus, zus en schoonbroer en nichtjes zorgen voor een heel aangename avond met veel gelach, verhalen en een drankje. Zelfs oma neemt, tot grote hilariteit van iedereen, een nipje, voor de eerste keer in haar leven, van ouzo. 

De terugrit verloopt voorspoedig en er is gelukkig niet veel overlast te bemerken van het onweer waar we in de verte nog af en toe een weerlicht van zien.

Voor meer foto's: klik hier

Morgen trekken we verder: andere delen van India verkennen, samen met Father ViJay en Father Danny! Maar dat lees je in deel 2 van dit reisverslag 👇

deel 2: op stap naar andere delen en steden van India